Najwyższą formą perfekcji w kontekście ograniczania wydatków eksploatacyjnych domu jest budownictwo pasywne i energooszczędne, w których iczy się nie tylko maksymalna ochrona przed stratami ciepła, ale także jak najskuteczniejsze pasywne pozyskiwanie energii cieplej z zewnątrz. W przypadku dachów w budynkach pasywnych izolacja dachu może zostać przeprowadzona na dwa sposoby, czyli od wewnątrz, koniecznie w formie dwóch warstw oraz nakrokwiowo, czyli od strony zewnętrznej. Obie te metody mogą być tak samo skuteczne, o ile ich wykonanie pozostaje bez zarzutu, jednak wybór metody najlepiej jest dostosować do konkretnych cech dachu. Izolacja wewnętrza może zostać położona na późniejszym etapie. W dachu energooszczędnym i pasywnym warstwa izolacji powinna łącznie osiągać grubość ok. 40 – 45 cm, co niestety odbiera nieco przestrzeni poddasza, ale jest konieczne do zachowania dobrzej izolacyjności. Drugi sposób, czyli izolacja położona na krokwiach, najczęściej wybierana jest w przypadku istniejących budynków poddawanych renowacji i bardzo dobrze sprawdza się przy tym w domach pasywnych i energooszczędnych – przeciwieństwie do izolacji wewnętrznej, nie odbiera przestrzeni poddasza. Wybierając materiały do zewnętrzej izolacji dachu warto zwrócić uwagę na rodzaj płyt, i jeżeli wykazują one wysoki opór dyfuzyjny może okazać się konieczne, aby od wewnątrz pozostawić odsłoniętą więźbę dachową, aby jednocześnie z wymaganą szczelnością, dach zapewniał także skuteczne odprowadzanie wilgoci. Istnieje także metoda, która łączy dwie poprzednie, w której jednocześnie nie odbiera się zbyt wiele przestrzeni na poddaszu, jak i nie zmienia zanadto zewnętrznej estetyki budynku. W takim przypadku od wewnątrz układa się wełnę mineralną grubości do 30 cm, od zewnątrz zaś stosuje się izolację nakrokwiową w wymiarze ok. 10 cm.